.

.
Ολόκληρο το εισαγωγικό κείμενο
Μια ιδιότυπη αίσθηση κρίσης φαίνεται να διαπερνά το σώμα της συγκριτικής κοινωνικής επιστήμης, ιδιαίτερα της συγκριτικής πολιτικής. Η θεωρητική παραγωγή και η εμπειρική έρευνα εξακολουθούν βέβαια στις μέρες μας αμείωτες· όμως το ίδιο αμείωτος εξακολουθεί και ο γνωστικός κερματισμός. Αν και το φαινόμενο δεν είναι νέο, τις δυο τελευταίες δεκαετίες οι διαστάσεις του έχουν μεγεθυνθεί. Οι νόμιμες και ίσως αναπόφευκτες αποκλίσεις ανάμεσα στις κυρίαρχες -δομιστικές, ορθολογικές, και μεταμοντέρνες- προσεγγίσεις του κλάδου δεν οδηγούν σε συνθέσεις αλλά σε αυτισμό και κατ’ επίφαση αντιπαραθέσεις που κάποτε θυμίζουν διαλόγους κωφών. Με τη σειρά της, η περιορισμένη επικοινωνία υπονομεύει την γνωστική συσσώρευση, οδηγεί σε απόκλιση θεωρίας και έρευνας (και πράξης), και επιτείνει προβλήματα επικύρωσης της παραγόμενης γνώσης. Μέσα σ’ αυτή τη δύσκολη επιστημική συγκυρία, τα πέντε κλασικά μεθοδολογικά κείμενα του Giovanni Sartori που εμπεριέχονται στον τόμο αυτό μπορούν να είναι πολύτιμα -τόσο ως συμβολές στο δύσκολο εγχείρημα της ιστορικής αυτογνωσίας του κλάδου, όσο και ως κατευθυντήριες γραμμές στην κρίσιμη αναζήτηση ενός βασικού νοητικού πυρήνα που να τον συνέχει διαμέσου και ανεξαρτήτως προσεγγίσεων.

Παρότι κανένα κείμενο δεν το επιχειρεί ευθέως, ιδωμένα στο σύνολό τους αφηγούνται μια πορεία χαμένων ευκαιριών και παθογενέσεων στη συγκριτική πολιτική που μπορεί να φωτίσει το χαρακτήρα των σημερινών μας δυσκολιών. Σχηματικά, παρά τις φιλόδοξες εξαγγελίες της «συμπεριφοριστικής επανάστασης» των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών, η υφαρπαγή της συγκριτικής πολιτικής από έναν προπετή και λογικά απαίδευτο «φυσικαλισμό» απέτρεψε την μεθοδολογική και εννοιολογική ωρίμανσή της, και υπονόμευσε την ποιότητα της θεωρητικής και ερευνητικής παραγωγής. Παρακολουθώντας και καυτηριάζοντας τις αρνητικές αυτές εξελίξεις συγχρονικά -με πάθος, αγανάκτηση, αλλά και χιούμορ- ο Sartori διατυπώνει έκκληση για επιστροφή στη λογική (μεθοδολογική) και σημασιολογική πειθαρχία (εννοιολογική ανάλυση), θεωρώντας πως η επάρκεια στους τομείς αυτούς συνιστά αναγκαία προϋπόθεση για την επίτευξη γνωστικής επικοινωνίας και συσσώρευσης. Στη βάση αυτή πρέπει επίσης να αναβαπτισθεί και το περιεχόμενο των όρων «συγκριτική» και «επιστήμη». Διερευνώντας τα Γιατί και Πώς του συγκριτικού εγχειρήματος, ο Sartori υποστηρίζει πως χωρίς λογική παιδεία και επαρκείς έννοιες οι συγκρίσεις μας κινδυνεύουν να είναι στην καλύτερη περίπτωση κοινότοπες και στη χειρότερη παραπλανητικές.
Ο τόμος (τα κείμενα του οποίου επέλεξα, μετάφρασα και επιμελήθηκα) περιλαμβάνει επίσης λεπτομερές γλωσσάριο όρων και εξαιρετικά λεπτομερές θεματικό ευρετήριο το οποίο δημιούργησα αποσκοπώντας στην βέλτιστη χρηστικότητα. Ο τόμος απευθυνόμενος σε όλους τους μελετητές που ενδιαφέρονται για την ιστορική εξέλιξη, το παρόν, αλλά και το μέλλον της κοινωνικής και πολιτικής επιστήμης. Το εκτενές εισαγωγικό κεφάλαιο το οποίο συνέγραψα Πολιτική Επιστήμη, Συγκριτική Πολιτική: Κρίση στην ‘Κανονική Επιστήμη’»; σ.15-89), επιδιώκει να αναδείξει το γνωστικό μίτο που συνέχει τα κείμενα εντάσσοντάς τα παράλληλα στην τρέχουσα επιστημονική συγκυρία.
            Ακολουθεί ο Πίνακας Περιεχομένων

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
·         Σημείωμα: Ηλίας Κατσούλης

·         Σημείωση για τη Μετάφραση

·         Πολιτική Επιστήμη, Συγκριτική Πολιτική: Κρίση στην «Κανονική Επιστήμη»; (Εισαγωγή: Σ. Ι. Σεφεριάδης)

·         Φιλοσοφία, Θεωρία, και Επιστήμη της Πολιτικής (1974)

·         Στρεβλή Συγκρότηση Εννοιών στη Συγκριτική Πολιτική (1970)

·         Συγκρίνοντας: Έγκυρα και Εσφαλμένα (1991)

·         Ολοκληρωτισμός, η Μανία των Μοντέλων και Μαθαίνοντας από Λάθη (1993)

·         Εννοιολογική Ανάλυση: Κατευθυντήριες Γραμμές (1984)

·         Γλωσσάριο

·         Βιβλιογραφία,

·         Θεματικό ευρετήριο